Jolanda kan haar baby’tje amper verzorgen, daarom krijgt ze een jaar hulp

Moeder Jolanda (39) en vader Miklas (42) uit Eindhoven krijgen geen tien dagen, maar een jaar lang kraamzorg. Jolanda kan door vijf gebroken wervels bijna niets. “Ik kan onze dochter van inmiddels zeven maanden amper verzorgen. Dat is emotioneel heel zwaar.” Eindhoven en Helmond zijn dit jaar begonnen met het geven van langere zorg aan gezinnen met een baby.

Het bed van Jolanda staat in de woonkamer. ’s Nachts en overdag is ze hier te vinden. Als haar baby op de slaapkamer huilt, moet haar man Miklas ernaartoe. “Ik heb vijf doorgezakte wervels,” vertelt Jolanda terwijl ze in bed ligt. “Dat komt door botontkalking die is ontstaan door de zwangerschappen, hormonale schommelingen en de borstvoeding. Ik ben tien centimeter korter geworden. In het dagelijks leven heb ik heel veel last van rugpijn. Ik kan niet bukken. Ik mag niets tillen.”

Jolanda en Miklas kregen zes jaar geleden hun eerste dochter Aurora. In maart werd dochter Jessica geboren. Ze bleek broze bottenziekte te hebben. “Een baby zonder deze aandoening kun je bij het aankleden makkelijker buigen. Nu kun je haar botten breken. Gelukkig is dat nog niet gebeurd.”

“Ik kan haar de fles geven als ze in mijn armen wordt gelegd.”

Moeder Jolanda kijkt vanuit bed toe hoe kraamverzorgende Linda met haar dochter Jessica op een mat speelt. Het baby’tje kraait van plezier. “Het is pittig dat ik nauwelijks kan bijdragen aan de verzorging. Ik kan haar de fles geven als ze in mijn armen wordt gelegd. Een kort wandelingetje maken als iemand anders haar in de kinderwagen legt. Ik kan meehelpen als iemand mij daarbij helpt.”

Eindhoven en Helmond bieden sinds dit jaar hulp aan gezinnen die niet voldoende hebben aan de gewone kraamzorg. Het is voor maximaal een jaar. Sinds de zomer komt er bij Jolanda en Miklas drie ochtenden per week kraamverzorgende Linda of een collega. Ze helpen bijvoorbeeld bij het klaarmaken van het badje of het opwarmen van een flesje.

Voordat deze hulp kwam, ging het slecht. “We hebben gedaan wat we konden, maar ik kon niets bijdragen. Ik kon niet eens een stoel op en af. Zonder deze hulp zou mijn man de volledige verzorging op zich moeten nemen, samen met mijn moeder van 68 jaar oud. Dat is geen doen. Al onze vrienden werken. Die kun je om hulp vragen, maar dat houdt na een paar weken ook op. Met deze hulp kan ik weer bijdragen aan de verzorging en dat is voor mij heel erg fijn. Het is echt een uitkomst.”

“Nu beginnen ze weer een beetje te leven.”

In Brabant werden vorig jaar 39 gezinnen voor langere tijd geholpen met BabythuisZorg. Dit jaar zijn het er tot nu toe dertig. “De vraag neemt toe en daarom is de hulp in de regio uitgebreid“, zegt kraamverzorgende Linda van Vegchel. Ook in Helmond en Eindhoven wordt deze hulp nu door kraamverzorgenden met een extra opleiding gegeven. “We zagen dat er na de kraamzorg vaak behoefte was aan extra zorg. BabythuisZorg is er alleen als het heel erg noodzakelijk is, niet omdat het wel makkelijk is. Sommige mensen denken dat ze mooi wat extra dagen hebben.”

Het verschil met een normale periode van acht tot tien dagen is groot. “Het is bijzonder om een jaar in dit gezin te komen. Een jaar is intensiever. Ik ontzorg vader ook. Die kan dan aan het werk. Dan kan zijn waakstand heel even uit.”

“De ouders hebben een zware periode achter de rug. Als wij hier zijn, kunnen ze weer ademhalen. Eerst was het overleven. Nu beginnen ze weer een beetje te leven. Er is weer meer rust en structuur. Ik vind het heel waardevol om te doen. We kunnen echt wel het verschil maken met BabythuisZorg.”