De lactatiekundige op bezoek

Lactatiekundige Mia van den Niewenhuizen

Wij vroegen schrijfster Saskia haar ervaring met onze lactatiekundige te delen. Lees mee met haar verhaal:

DIT is de lactatiekundige op bezoek

 ‘Zal ik de lactatiekundige bellen of ze een keer langs wil komen?’ Anja, onze kraamverzorgende, kijkt me vragend aan. Ik ben wat terughoudend nadat we door een bewogen bevalling de eerste acht dagen in het ziekenhuis hebben gelegen en ik niet helemaal (of helemaal niet) op één lijn lag met de lactatiekundige aldaar.

De afgelopen dagen heeft Anja echter een aantal keer benoemd dat ze een eigen lactatiekundige hebben en dat de ervaringen daarmee zo positief zijn. Onder het mom ‘baat het niet, schaadt het niet’ mompel ik met een hoofd vol voedingsvragen ‘oké dan’.

Een paar dagen later zit Mia bij mij aan tafel. Ze blijkt een heerlijk nuchtere vrouw, klein van stuk maar groot in tips, tricks en theoretische achtergrond. Daarmee weet ze mij als perfectionistische piekeraar met een nogal natuurlijke neiging tot twijfelen aan mezelf – zo ook in die eerste onrustige weken met een kakelverse eerstgeborene die ik ineens in leven moet zien te houden met míjn borsten – vrij snel gerust te stellen.

Ik leer van haar dat de knuistjes van baby’s een belangrijke rol spelen bij de borstvoeding omdat onder de nageltjes restjes vruchtwater zitten en de geur van vruchtwater en moedermelk blijkbaar op elkaar lijken, dus onze newborn weet welke geur ie zoekt (melk!) door aan zijn handjes te ruiken en sabbelen. Precies daarom zitten ze soms zo in de weg bij het voeden.

Mia leert me ook dat alles tussen twee en vier uur gewoon een voeding is, wat me geruststelt in het feit dat die eerste weken met een baby nu eenmaal rommelig en nog zonder ritme zijn.

Ze introduceert bij mij verder het fenomeen ‘clusteren’ waardoor ik leer dat het normaal baby-gedrag is om op een gedeelte van de dag of nacht vaker of zelfs continu aan de borst te willen drinken (om de zuigbehoefte te bevredigen of voor rust en geborgenheid). Hoewel ik Mia’s term ‘happy hour’ meer sprekend vind: veel drinken in korte tijd en dan knock out gaan (dat principe kent deze moeder nog wel ja uit een ver verleden).

Verder raadt ze aan – mocht ik een voorraadje voeding aan willen leggen in de vriezer – om eenmaal per dag (bij voorkeur in de ochtend) m’n borsten leeg te kolven en schrijft ze meteen een formule op om te berekenen hoeveel afgekolfde melk er in de fles mag: (120-150cc X gewicht in kg) / aantal voedingen op een dag.

Good to know dit allemaal, de twijfel over mijn kersverse kwaliteiten als moeder loopt langzaamaan wat terug (* slaakt een zucht van verlichting). Maar de grootste les die ik leerde van Mia had niks met borsten, kolven of clusteren te maken. Nadat we aan tafel uitgebreid hadden gekletst en ik al m’n vragen had kunnen stellen, liepen we naar boven om ons brokje geluk te bewonderen.

Terwijl we naast het bedje staan, komt z’n start ter sprake. Die was nogal slecht: vroeggeboorte, stuitligging, foetale nood, spoedkeizersnede onder narcose en een eerste APGAR-score van twee (omdat het enige dat klopte z’n hart was). Het feit dat ik er die eerste uren niet ‘bij’ was, zit me dwars en bespreek ik met Mia. Haar advies is simpel, maar oh zo waardevol:

‘Praat tegen hem’, zegt ze zacht, ‘leg uit wat er gebeurd is. Waarom je er niet kon zijn. Echt. Baby’s begrijpen veel meer dan wij denken’.

Vanaf dat moment ben ik gaan praten tegen dat lekkere snuitje van ons. Eerst over de bevalling. Maar al heel snel daarna over zoveel meer. Ik klets bij alles wat ik doe de oren van zijn fontanelletjes om uit te leggen wat er gebeurt, ik kietel en benoem alle plekjes op zijn inmiddels mollige lijfje en ’s avonds bij de laatste voeding spreken we altijd samen de afgelopen dag door.

Voor mij bracht Mia dus niet alleen vertrouwen qua voeden (‘je kunt niet zoveel fout doen’ heb ik nog regelmatig in mijn hoofd herhaald), maar ook de inspiratie tot het creëren van kleine klets-ritueeltjes met onze kleine man. Met de kennis van nu zou ik op de vraag van Anja om de lactatiekundige te bellen, in plaats van aarzelend ‘ja’, uit volle borst(en) ‘ja graag’ antwoorden.

Einde bericht.

Denk je ‘DIT is leuk, ik wil méér lezen’, kijk dan op: www.ditisdeblogvansas.nl voor meer verhalen van Saskia uit het leven gegrepen.

Terug