Kraamzorg is geen luxe!

Gerrie vertelt….

Gerrie van Doorn (66) werkte zo’n 30 jaar geleden in de thuiszorg bij de Kempenstreek (nu: ZuidZorg) toen ze een brief ontving van de organisatie dat er een tekort was aan kraamverzorgenden. Het aanbod om de opleiding te gaan volgen nam ze met 2 handen aan en daar heeft ze geen seconde spijt van gehad. Nu is ze met pensioen en deelt ze graag haar verhalen.

Meestal kwam ze in gezinnen waar het heel gezellig was en waar geen of weinig problemen waren. Moeder doet het prima, baby doet het goed etc. Maar soms was zo’n kraamweek een hele uitdaging…

“Ik kwam in een gezin waar het derde kindje was geboren, een prachtig meisje: Sam. De borstvoeding liep niet. De lactatiekundige kwam kijken en we hebben echt alles geprobeerd maar we kregen Sam niet aan de borst. Maar Sam poepte en plaste ook niet. Na overleg met de huisarts probeerden we kunstvoeding. Ook dat ging er niet in. De ouders waren niet zo ongerust en waren van mening dat alles nog gewoon even op gang moest komen.

Toen ik een dag later Sam in badje wilde gaan doen, voelde ik een ondertemperatuur (36,5 graden). Ook haar buikje zag er wat vreemd uit. Ik vertrouwde het van geen meter. Na overleg met de ouders heb ik toch de huisarts laten komen. Hij zag Sam en belde meteen het ziekenhuis. De ouders, Sam en ik naar het ziekenhuis. Het bleek dat de anus van Sam niet goed was aangelegd en ze moest meteen geopereerd worden. Na een paar dagen mocht ze weer naar huis en toen mocht ik alsnog de kraamweek afmaken.

Als ik niet snel had gehandeld, had Sam het niet overleefd. Zo zie je maar weer dat een kraamverzorgende geen luxe is en hoe belangrijk observeren en signaleren is. Nog steeds heb ik de lange brief die ik nadien van de ouders heb ontvangen waarin ze hun dankbaarheid uitdrukken.”

Terug